Recenzja Xiaomi Mi4c – smartfon, który jest lepszy od flagowca, chińskiego flagowca

Wygląd i wykonanie

Może to Wam wydawać się dziwne, ale kiedy pierwszy raz wziąłem Xiaomi Mi4c do ręki ma myśl przyszła mi… Xperia Z3 Compact. Fakt, jest to trochę niezrozumiałe, bo w końcu te dwa smartfony są zupełnie inaczej wykonane, z różnych materiałów i niewiele mają ze sobą wspólnego biorąc pod uwagę specyfikację. Wspólnym mianownikiem jest tutaj jednak kompaktowość, której Mi4c nie można odmówić (tak samo Xperii Z3 Compact, która już z nazwy jest kompaktowa).

Mimo tego, że smartfon od Xiaomi ma 5-calowy wyświetlacz to jest jednym z poręczniejszych smartfonów z taką przekątną ekranu.

Świetnie leży w dłoni, co jest też zasługą dobrze wyprofilowanej obudowy i przyjemnego w dotyku tworzywa z jakiego została wykonana. Jest to co prawda tworzywo sztuczne, ale dobrej jakości i przede wszystkim matowe, więc żadne odciski palców czy tłuste zabrudzenia nam nie grożą. Na pierwszy rzut oka (ze względu na biały kolor) wydaje się, że obudowa może się barwić od noszenia smartfonu przykładowo w kieszeni jeansów, ale u mnie takie zjawisko nie wystąpiło. Xiaomi Mi4c waży 132 gramy, a jego obudowa ma 7,8 mm grubości, co i tak jest dobrym wynikiem zważywszy na sporą baterię w środku.

Przez zamkniętą obudową (bez swobodnego dostępu do baterii) cała konstrukcja jest zwarta i sztywna. Nie zaobserwowałem też żadnego wyginania się czy trzeszczenia obudowy, co biorąc pod uwagę brak aluminium czy szkła, jest jak najbardziej na plus. Do mnie akurat trafił wariant biały, gdzie w tym kolorze jest cała tylna obudowa zachodząca od razu na wszystkie krawędzie, a przód pod szkłem, wokół ekranu jest czarny. Smartfon nie ma żadnych wystających elementów, co wcale w obecnych czasach nie jest często spotykane (patrz, aparat w niektórych modelach). Nie wszystko jest jednak takie idealne, a mam tu na myśli przyciski głośności i Power na prawej krawędzi, które mają niewielkie luzy, latają na boki i wydają przy tym charakterystyczny dźwięk. Na szczęście mają wyrazisty skok, a to się liczy najbardziej. Muszę też doczepić się do otoczki aparatu, która w górnej części jest ostra i mocno wyczuwalna pod palcem, a to wszystko przez obudowę, która za wcześnie zaczyna zaokrąglać się w kierunku krawędzi.

Dobra, wiadomo już gdzie znajdują się przyciski, więc warto przyjrzeć się temu, co jeszcze jest na obudowie smartfonu, bo z pewnością niektóre elementy was zaskoczą. Jak już wspomniałem, obudowa jest typu unibody, więc na lewym boku można doszukać się szufladki na karty SIM. Tak, karty SIM, bo Xiaomi Mi4c obsługuje tryb dual SIM (niestety stand-by), więc do tacki możemy włożyć dwie karty SIM w standardzie micro. Mały problem polega w tym, że wkładamy je odwrotnie, co trochę miesza się z naszymi przywyczajeniami. Chodzi o to, że trzymając smartfon ekranem do siebie, wysuwając szufladkę karty z niej wypadają, bo są umieszczone od spodu.

Górna krawędź to z kolei miejsce dla złącza mini jack 3,5 mm i co ciekawe diody podczerwieni, która przede wszystkim może zamienić smartfon w uniwersalnego pilota do TV lub innego sprzętu RTV (można też sterować zdalnie aparatem). Dziwne jednak jest to, że w standardzie nie było aplikacji do obsługi tej funkcji, więc Mi Remote trzeba było pobrać i zainstalować z zewnątrz. Na szczęście nie jest to problematyczne, a kontrola jak i baza urządzeń RTV jest bardzo rozbudowana. Ja nie miałem problemu, by połączyć się ze świeżym telewizorem LED od Samsunga czy takim ponad 10-letnim LCD’kiem od LG.

Jeśli spojrzymy na krawędź po drugiej stronie zauważymy tam jeden z mikrofonów i nowość w postaci złącza microUSB Type-C. Jest to niezwykle wygodne rozwiązanie, bo wtyczkę możemy włożyć w dwojaki sposób, ale musimy pamiętać, by przewód w nowym standardzie mieć zawsze przy sobie, bo inaczej z ładowania będą nici (no chyba, że wyposażymy się w przejściówkę, której w standardzie nie ma).

Tył bardzo przypadł mi do gustu i to z dwóch powodów. Po pierwsze jest całkowicie płaski, bo aparat jest na równi z obudową, a po drugie jest matowy, więc łatwo utrzymać go w czystości (nawet białą wersję). Patrząc na tył Xiaomi Mi4c można wyczuć pewne podobieństwo do iPhone’ów, ale tylko biorąc pod uwagę miejsce, gdzie znajduje się aparat. Ten razem z podwójną diodą LED i mikrofonem wylądował w lewym gónym rogu. Przy dolnej krawędzi widać też połyskujące logo Mi i wycięcia w obudowie, które wskazują na obecność głośnika. Trudno się dopatrzeć czy jest to jeden czy dwa głośniki, ale sądząc po tym jak gra, raczej nie ma tam stereo (więcej o głośniku jest niżej, dział Wydajność i multimedia).

Odwracając smartfon „na plecki” zobaczymy rzecz jasna wyświetlacz, ale mocno daje o sobie znać błyszczące logo producenta, które jest nad ekranem. Tam też obok logo mamy czujnik światła i czujnik zbliżeniowy, niewielką szczelinę gdzie kryje się głośnik do rozmów i oczko przedniego, 5-megapikselowego aparatu. A i byłbym zapomniał o kontrolce powiadomień, która może świecić w kilku kolorach. Główne przyciski funkcyjne w Xiaomi Mi4c są ulokowane pod ekranem i mają odpowiednią czułość. Mają jasne podświetlenie, którego czasu możemy regulować i wyglądają tak samo we wszystkich smarfonach od Xiaomi.

Ekran

Jak już wiecie Xiaomi Mi4c ma 5-calowy ekran, który zajmuje niemal 72% przedniego panelu. Nie ma może rekordowo cienkich ramek, ale przynajmniej nie przekłamuje na siłę faktycznej wielkości ekranu, jak to czasami bywa w „Chińczykach”. Wszystko zdaje się być dobrze przemyślane, a przestrzeń zarówno nad jak i pod ekranem jest prawidłowo zagospodarowana. Na ekranie wyświetlany jest obraz w rozdzielczości Full HD, co daje zagęszczenie na poziomie 441 punktów na cal, więc ciężko jest dopatrzyć się pojedynczych pikseli. Wyświetlacz jest niewątpliwie mocną stroną Xiaomi Mi4c, a to przede wszystkich zasługa firm Sharp i Japan Display. Ekran oparty jest na matrycy IPS, gdzie wszystkie kolory są prawidłowo odwzorowane (biały kolor jest rzeczywiście biały, a lekkie zastrzeżenia można mieć tylko do czarnego), a kąty widzenia znakomite. Mnie jednak na łopatki najbardziej rozłożyła jasność minimalna, bo tak niskiej jasności jeszcze w urządzeniu nie widziałem. Nie mam niestety specjalistycznego miernika, ale ekran w nocy kompletnie nam nie przeszkadza, a mogę pokusić się o stwierdzenie, że mógłby być nieco jaśniejszy (choć to można skorygować suwakiem). W drugą stronę też jest bardzo dobrze, choć „w słońcu” ekrany AMOLED nadal są niedoścignione. Można się jednak dopatrzeć pewnej niedoskonałości w postaci mocniej podświetlonych krawędzi ekranu, gdy spojrzymy na ekran pod większym kątem lub wtedy, gdy wyświetla jednolity kolor. Nie mniej podczas codziennego korzystania taki „efekt” bardzo nie przeszkadza i raczej w naturalny sposób go ignorujemy.

Jasność możemy ustawić ręcznie, ale w oprogramowaniu jest też opcja do automatycznej kontroli jasności wyświetlacza, który dostosuje się do warunków oświetleniowych otoczenia. Możemy też sami skorygować kontrast i kolory, w zależności od tego, czy preferujemy cieplejsze lub chłodniejsze barwy. Ekran dobrze reaguje na dotyk, a podwójne stuknięcie powoduje jego szybkie wybudzenie (opcję możemy włączyć lub wyłączyć). W Xiaomi Mi4c znajdziemy też tryb czytania (Wspomaganie czytania), który tak zmienia kolory, by czytanie e-booków czy artykułów było przyjemniejsze i mniej męczące dla oczu.

Nad ekranem ulokowano diodę powiadomień LED, którą nie dość, że możemy włączyć bądź wyłączyć to jeszcze określić jej kolor w zależności od konkretnego powiadomienia. Mamy dostęp do 7 kolorów i przykładowo powiadomienie z aplikacji będzie wzbudzało diodę na niebiesko, a podczas połączenia przychodzącego będzie świecić na zielono.

Próbowałem się doszukać informacji na temat szkła, które chroni ekran i choć mało źrodeł to potwierdza, to muszę napisać, że Xiaomi Mi4c nie posiada Gorilla Glass 3.

SPIS TREŚCI:

1. PREMIERA | SPECYFIKACJA | OPAKOWANIE I ZAWARTOŚĆ ZESTAWU
2. WYGLĄD I WYKONANIE | EKRAN
3. OPROGRAMOWANIE I FUNKCJE | APARAT
4. WYDAJNOŚĆ I MULTIMEDIA | BATERIA
5. PODSUMOWANIE | CIEKAWOSTKI | PLUSY I MINUSY