Recenzja Xiaomi Mi4c – smartfon, który jest lepszy od flagowca, chińskiego flagowca

Oprogramowanie i funkcje

Oprogramowanie w Xiaomi Mi4c jest najdziwniejszą sprawą w całej tej recenzji i w zasadzie trzeba je ugryźć z dwóch stron. Mój egzemplarz pochodził z Chin, bezpośrednio ze sklepu GearBest, więc także pod kontrolą chińskiej wersji systemu pracował. Był to oczywiście Android z nakładką MIUI, ale mimo tego, że w ustawieniach można było wybrać język polski, interfejs wyglądał bardziej jak angielski z domieszką (albo jakby to powiedział Pascal – „ściptą”) polskiego.

Tylko nieliczne elementy systemu i wybrane opcje były w języku polskim, ale im bardziej zagłębiałem się w system, tym mniej ojczystego języka tam było. Co prawda osoba, która w stopniu komunikatywnym ogarnia angielski, to z obsługą nie powinna mieć problemu, ale jednak „podwójny” system pozostawia niesmak.

Ale chińskie oprogramowanie to nie tylko problemy z wersją językową. To też trochę niepotrzebnego stuff’u, który z przydatnością ma tyle wspólnego co pasy bezpieczeństwa i autoalarm w Multipli. Jest masa aplikacji jak Html5 Games, KK Internet, Opera Mini, POPBIRD, DCShare czy 1Tap Boost, które tylko niepotrzebnie zajmują megabajty w pamięci, a ich jedynym miejscem powinien być kosz. Aplikacje nie dość, że są i „kują w oczy”, gdy patrzymy na ekran, to jeszcze działają w tle, pożerając baterię jak mały Amerykanin hamburgera w maku. W efekcie przy typowym używaniu udało mi się osiągnąć zaledwie 2 i pół godziny pracy na ekranie (choć pierwszy wynik na poziomie półtorej godziny był wręcz przerażający). Jest to jednak spowodowane tym, że smartfon, a tym samym oprogramowanie nie pochodzi bezpośrednio od Xiaomi, a chińskiego sklepu, który w taki a nie inny sposób zmodyfikował oprogramowanie, dodając chociażby mieszankę języków.

Na szczęście i ratunek wszystkim są chłopaki z MIUIPolska.pl, którzy przygotowali i dopieścili w pełni polskie oprogramowanie dla smartfonów Xiaomi, a w dodatku udostępnili szalenie pomocny poradnik, który pokazuje jak wgrać takowe oprogramowanie. Szybko, łatwo i po pół godzinie każdy może cieszyć się swoim Xiaomi z całkowicie przetłumaczonym MIUI i w dodatku zawsze w najnowszej wersji. Musimy jednak mieć na uwadze to, że jak już przeprowadzimy taką ręczną aktualizację to tylko taką drogą będziemy mogli wgrać nowsze oprogramowanie.

Gdy Xiaomi Mi4c dostał drugie życie, wreszcie można było go swobodnie i z dużo większą przyjemnością testować. Smartfon ma MIUI 7 (5.11.26), więc najnowszą wersję autorskiej nakładki, która przykrywa Androida w wersji 5.1.1 Lollipop. Do jej funkcjonowania trudno jest się przyczepić, bo działa szybko i płynnie, a do tego jest lekka i ma sporo przydatnych funkcji oraz opcji konfiguracji. Interfejs jest podobny do tego jaki spotkać można w innych chińskich smartfonach jak Honor czy Meizu, bo też jest przemyślany, ma przyjemne animacje, a wszystkie animacje są rozmieszczone na pulpitach (nie ma osobnego menu, gdzie są wszystkie apki), co akurat bardzo polubiłem. Jak zwykle wszystko ciężko jest opisać, by nie wyszła z tego książka, dlatego skupiłem się na tych najważniejszych funkcjach.

W Xiaomi Mi4c mamy dostęp do motywów, gdzie pięć całkiem przyjemnych jest już fabrycznie zainstalowanych, opcji kontroli rodzicielskiej z możliwością zablokowania dostępu do wybranych aplikacji i ograniczenia w ilości wysyłanych wiadomości czy trybu Godziny ciszy, gdy chcemy krótko mówiąć, „odciąć” się od świata. Jest też coś w rodzaju centrum dowodzenia, co bardzo znajomo nazwano Panelem sterowania, gdzie możemy przeprowadzić czyszczenie pamięci urządzenia, sprawdzić użycie danych pakietowych i ustawić ograniczenia, kontrolować baterię za pomocą kilku trybów zasilania, skorzystać z wbudowanego antywirusa, a także sterować uprawnieniami wszystkich aplikacji i uruchomić Firewall, który w rzeczy samej jest filtrem do niechcianych wiadomości i połączeń z natrętnych numerów. Ogólnie szalenie przydatne narzędzie, które powinno być w każdym smartfonie.

Jeśli jednak zagłębimy się w funkcjach nakładki MIUI, zauważymy tryb obsługi jedną ręką (Jedna Dłoń), który nie zawsze można znaleźć nawet w ponad pięciocalowych smartfonach. W Xiaomi jest i w dodatku został całkiem dobrze przemyślany, bo wystarczy przeciągnąć palcem po wszystkich przyciskach pod ekranem, by go aktywować. W dodatku możemy określić jakiej wielkości ma być pomniejszony ekran – 4 cale czy 3,5 cala.

W ustawieniach smartfonu znajdziemy też opcje dotyczące przycisków pod ekranem, których z wiadomych względów nie można zamienić miejscami, ale można przypisać do nich różne akcje, w zależności od tego, czy je tylko dotykamy czy dłużej przytrzymamy. Ten po lewej stronie określany jako przycisk Menu może otwierać ostatnie aplikacje, wyświetlić menu podręczne lub zamknąć aktualnie otwarty program. Xiaomi Mi4c mimo tego, że nie jest smartfonem muzycznym to ma dosyć solidnie rozbudowany equalizer, który aktywuje się, gdy podłączymy jakiekolwiek słuchawki. Co więcej, znajdziemy tam też MiSound, czyli specjalną opcję, która polepsza dźwięk w słuchawkach i ma zdefiniowane kilka ustawień pod konkretny typ słuchawek jak np. douszne, dokanałowe czy autorskie słuchawki Hi-Fi i całą serię Piston od Xiaomi. Z pewnością miłośnicy muzyki będą zadowoleni.

Na koniec jak zwykle zostawiam najciekawsze. Mnie osobiście bardzo przypadła do gustu tak zwana Kontrola krawędzi, czego raczej nie znajdziemy w innych smarfonach, a przynajmniej nie w takiej formie jak w Mi4c. Smartfon wykrywa stuknięcie w którąś z bocznych krawędzi i ma przypisane do tego funkcje. Póki co tylko dwie, ale za to działa to świetnie. Pukając dwukrotnie w krawędź możemy cofnąć ekran lub zrobić zdjęcie trzymając telefon w jednej ręce (jedno puknięcie ustawia ostrość, a drugie tobi zdjęcie).

W MIUI ciężko jest się do czegoś przyczepić, bo nie dość, że działa niezwykle płynnie, jest przemyślany, spójny i intuicyjny, to jeszcze ma w sobie sporo funkcji i możliwości konfiguracji. Mnie trochę brakuje możliwości wysyłania zaplanowanej wiadomości, stale wyświetlające się przyciski od odtwarzacza muzyki, które niepotrzebnie zajmują miejsce czy brak fabrycznie zainstalowanych usług od Google, co już jest uzależnione od chińskiego prawa i umowy między Google, a producentami smartfonów z Chin. Z drugiej strony nie dostajemy całkowicie gołego systemu, bo już na starcie mamy skaner kodów QR, menedżer plików, dyktafon, program do szybkich notatek, kilka przydatnych widgetów czy nawet kompas, czyli wszystko to, co może nam się przydać. W przypadku polskiej wersji dochodzi jeszcze skrót do serwisu MiCenter (można szybko wysłać zgłoszenie z opisem usterki) i MIUI Forum, a także Kuaipan, która jest usługą dysku w chmurze.

Aparat

Główny aparat w Xiaomi Mi4c pochodzi od Sony i jest to rzadko spotykany w urządzeniach 13-megapikselowy sensor IMX258 z przysłoną o wartości f/2.0. W zasadzie to nie trafiłem na inny smartfon, który korzysta z tej optyki, więc jeśli wam się udało znaleźć, to czekam na komentarz pod recenzją. Pierwsze testowe próbki aparatu, które pojawiły się w sieci zapierały dech w piersiach i nikt nie mógł uwierzyć, że „strzelił” je smartfon za trochę ponad 200 dolarów. Rzeczywistość szybko wszystko zweryfikowała i szczerze napiszę, że mnie aparat w Mi4c nie zachwycił. Jak na tą półkę cenową jest naprawdę dobrze, ale widać wyraźnie, że do topowych smrtfonów jak Galaxy S6, LG G4 czy Honor 7 sporo mu brakuje. Jest jednak kilka opcji, którym warto przyjrzeć się bliżej.

Zacznę od tego, że zdjęcie w maksymalnej rozdzielczości ma tradycyjne proporcje i żeby zrobić je w 16:9 trzeba zmniejszyć ją do 10 megapikseli. Aparat może nie robi tak szybko zdjęć i nie można go błyskawicznie uruchomić jak chociażby w Galaxy S6, ale z jakości każdy powinien być zadowolony, zdając sobie sprawę z tego, ile ten smartfon kosztuje. W zasadzie zrobimy zdjęcia w każdych warunkach, choć wiadomo, że te najlepsze wyjdą przy dobrym, naturalnym oświetleniu. Aparat niezbyt dobrze radzi sobie z makro, bo łapie ostrość dopiero z około 10-12 cm (Huawei P8 chyba jest w tej kwestii niedościgniony), ale zaskoczył mnie pozytywnie jakością i szczegółowością zdjęć w nocy (patrz zdjęcie galerii).

Interfejs aparatu jest prosty i można go nawet nazwać intuicyjnym, bo trzymając smartfon poziomo wszystkie najważniejsze opcje mamy pod kciukiem. Szybko przełączymy się między głównym, a przednim aparatem, określimy sposób działania diody doświetlającej czy ustawimy tryb HDR (Wył, Auto, Pro lub Żywy). Jedno muśnięcie od dolnej krawędzi prowadzi nas do aż 10 trybów fotografowania, które pokrótce zostały opisane poniżej.

• Audio – aparat reaguje na dźwięk i jeśli go wykryje to po 3 sekundach robi zdjęcie
• Poziomica – na ekranie wyświetla się prostokąt wskazujący odchylenie aparatu od prawidłowego poziomu
• Tilt Shift – tryb, który pozwala uzyskać specyficzny efekt makiety
• Samowyzwalacz – aparat po ustalonym czasie (3, 5 lub 10 s) sam wykonuje zdjęcie
• Ręcznie – tryb, gdzie manualnie ustawiamy parametry takie jak balans bieli, ostrość, czas ekspozycji i czułość ISO
• Nocny – tryb, który ułatwia wykonane zdjęcia w nocy (przy małej ilości światła)
• Panorama – pozwala wykonać zdjęcia panoramiczne
• Ubi Focus – zdjęcie z ręcznym wyborem pola ostrości
• Odcień skóry – to nic innego jak tryb z „upiększeniem”
• Rybie oko – pozwala uzyskać nietypowe zdjęcie z efektem zniekształcenia kołowego

Jak aparat radzi sobie z wideo? Xiaomi Mi4c nagrywa filmy w Full HD przy 30 klatkach, co raczej nikogo nie powinno dziwić. Jakość jest zadowalająca, ale o tym na pewno nie świadczy rozdzielczość. Przede wszystkim ważna jest szybkość danych, bo im więcej Mb/s, to obraz jest bardziej szczegółowy i wyraźniejszy podczas dynamiczniejszych scen czy szybszego przesuwania aparatem. Sony IMX258 już tak dobrze w tej kwestii sobie nie radzi, bo bitrate w większości nagrań wynosi trochę ponad 14 Mb/s, a półminutowy film zajmuje przeważnie około 55 MB. Znacznie lepiej radzi sobie Honor 7 (ok. 20 Mb/s), Galaxy S6 Edge+ (18 Mb/s w FullHD, prawei 50 Mb/s w 4K) czy nawet Galaxy A5 (ponad 17 Mb/s). Krótka próbka możliwości poniżej.

W ustawieniach możemy znaleźć tryb Time Lapse, ale nie włączymy softwarowej stabilizacji obrazu jak w przypadku trybu robienia zdjęć.

SPIS TREŚCI:

1. PREMIERA | SPECYFIKACJA | OPAKOWANIE I ZAWARTOŚĆ ZESTAWU
2. WYGLĄD I WYKONANIE | EKRAN
3. OPROGRAMOWANIE I FUNKCJE | APARAT
4. WYDAJNOŚĆ I MULTIMEDIA | BATERIA
5. PODSUMOWANIE | CIEKAWOSTKI | PLUSY I MINUSY